Ontmoeting met een fazant
Ontmoeting met een fazant
Kun je een wild dier ontmoeten in de natuur?
Wanneer is een interactie met een wild dier een ontmoeting en kan dat eigenlijk wel?
''We have entered the homes and homelands of virtually every other animal on earth. Yet, we were never invited. ''
Zijn we te gast in de natuur?
Ik weet nog goed dat ik woonde in een tijdelijk huis, een vrijstaande woning die ofwel gesloopt ging worden ofwel verkocht. Daaromheen was enkel grasveld, een verwilderd stukje land waar ooit loodsen en garages hadden gestaan. Er was een plan, om in de toekomst daar nieuwe huizen te bouwen. Af en toe zag ik in die graslandjes een wild konijn lopen, die zich vergaapte aan al het ‘onkruid’ wat voor het konijn voedsel was. Vol verwondering keek ik naar dit veld, wat elk seizoen veranderde en steeds weer prachtige bloemen en planten tevoorschijn toverde. Is dit hoe de natuur een stuk land wat gebruikt en vermoeid is geraakt door de mens zichzelf hersteld? Een overvloed van heermoes, een plant die de bodem schijnt te herstellen, was daarvoor een aanwijzing. Een oase van bijen, vlinders, paardenbloemen, van alles. Is dat niet prachtig? Toch werd het gezien als een stuk land wat gerepareerd moest worden, het lag er verlaten en zielig bij, maar eigenlijk barstte het van leven en nam de natuur misschien wel een stukje terug.
Inname van leefgebieden
Toen werd er begonnen met bouwen. Steeds vaker was er lawaai van alle machines, en steeds meer en meer zag ik de graslanden verdwijnen en werd het een nieuw blok met stenen. Aan de overkant, waar ook zo’n stukje grasland was, stond binnen de kortste keren een heel appartementencomplex met een eigen binnenplaats vol parkeerplaatsen. Vol met blokken beton. De avond van te voren stond ik nog naar de prachtige berken te kijken, en de volgende ochtend werden ze zonder pardon met de grond gelijk gemaakt. ”Er komen wel nieuwe bomen als het klaar is.” Werd mij geantwoord. Later zag ik hetzelfde konijn steeds vaker, in mijn voor- en achtertuin, op zoek naar voedsel. Ineens is zijn leefgebied verdwenen. Er is enkel nog beton, met nauwelijks groen in de buurt. Wij hebben zijn leefgebied ingenomen, maar zijn nooit uitgenodigd…
De fazant is over het pad de bosjes in gelopen. Ik kijk van een afstandje.
De ontmoeting met het wild
Dat brengt me op de ontmoeting in en met het wild. Als wij de natuur in gaan, betreden we het leefgebied van vele dieren. Ik zoek altijd naar een balans van aanwezig zijn, maar niet verstoren. Dan reist natuurlijk de vraag, maar zijn we niet altijd ‘storend’ voor de dieren? Als ik een rondje loop door de wijk vliegen her en der vogels weg omdat ik te dichtbij kom, dat is ook hoe het werkt. Dieren komen elkaar in de natuur ook tegen, en moeten met elkaar samenleven. Wanneer ben je dan een storend element, en wanneer leef je met elkaar samen? Dat heeft alles te maken met respect voor de natuur, dier en leefomgeving. Door het besef dat wij te gast zijn en niet meer recht hebben op de omgeving dan de dieren, komen we al ergens. En hoe werkt dat dan, kan dat eigenlijk wel? Een ontmoeting met wild? Ik neem je mee in hoe ik dat ervaren heb, met deze fazant.
De ontmoeting
Ik was bezig met het geven van een fotowandeling, die ik met een groepje of 1 op 1 organiseer om mensen kennis te laten maken met inspiratie, natuur, verwondering en fotografie. Ik ben op dat moment iets aan het uitleggen over licht en hoe dit je beeld kan veranderen, en plots zie ik in mijn ooghoek iets wat ik normaal niet zie. Ik ben hier altijd alert op, en in dit geval is dat een waardevolle eigenschap. Ik zie een kleurrijke fazant!
Wat een pracht dier, nog nooit gezien in het wild. Hij wandelt voorzichtig en ogenschijnlijk relaxt over het pad en daarna weer de bosjes in. Ik sluip zo zacht mogelijk in een rustig tempo die kant op, om de fazant te kunnen zien. Nu komt dat moment, verstoor ik nu (al)? Als ik op veilige afstand blijf, maar wel contact maak? Ik probeer altijd een ‘ik ben geen gevaar’ signaal uit te zenden en ik probeer op het dier en het gedrag af te stemmen. Te lezen als het ware wat er in het dier omgaat, zo leer ik steeds meer over het gedrag en voorkeuren van verschillende dieren. Het ene dier is veel schuwer dan het andere.
Ik probeer contact te maken zoals ik ook met een hond zou doen: respect hebben voor de eigen ruimte, benaderen op eigen hoogte. En wachten, om te kijken of het oké is dat ik in die omgeving ben. Dus ik zit daar. En ik verwonder me over het prachtige dier. Dan, na een tijdje, komt hij in beweging vanuit de bosjes. Dit is namelijk een mannetjes fazant (te zien aan de kleuren, het vrouwtje is veel fletser van kleur)…
Vanuit de bosjes komt de fazant plots naar me toe gelopen.
Ik aarzel, komt hij me aanvallen? Is het nieuwsgierigheid?
De fazant komt steeds dichterbij, en dan gebeurt er iets magisch: een ontmoeting met een wild dier.
Nieuwsgierigheid
Plots gaat hij aan de wandel, de bosjes uit, het veld in. Ik maak foto’s, en zie vol verbazing dat hij rustig maar recht op me af komt lopen. We hebben oogcontact, en het voelt mooi om contact te maken met dit prachtige dier. Hij komt steeds dichterbij. Even vraag ik me af: komt hij me aanvallen? Ziet hij me als een bedreiging? Maar dit gebeurt niet, hij lijkt nieuwsgierig en wandelt naar me toe en om me heen. Hij kijkt me recht aan, en gaat vervolgens op zoek naar wat dingetjes op de grond die zorgvuldig worden geïnspecteerd. Hij lijkt totaal niet onder de indruk van mijn verschijning, maar was wel nieuwsgierig genoeg om te komen kijken…
'Kiekeboe', hij liep regelrecht mijn beeld in.
Met een elegant loopje komt de mannetjes fazant steeds dichterbij.
Met zijn ogen en snavel gericht op iets om te onderzoeken.
Er wordt om me heen zorgvuldig van alles bekeken en onderzocht.
Contact en respect
Ik voel dat ik dit mooi vind, dat dit voor mij een ontmoeting is. Om niet snel en onzorgvuldig naar het dier toe te gaan omdat ik perse die foto wil, geen contact te forceren, maar afwachtend te zijn, respect te hebben, en te kijken wat er dan gebeurt. Dan voelt het ook echt als een ontmoeting, iets wat plaatsvindt.
Het is aan het dier, hoeveel afstand er tussen ons blijft, tot waar het oké is. De foto’s vind ik dan mooier, omdat het een ‘ontmoeting’ betreft. Het is niet geforceerd, en met respect gegaan. En dat er dan zulk mooi contact mogelijk is! Hij kwam letterlijk naar me toe. Ik had nooit verwacht dat hij zo dichtbij zou komen! De rest van de dag heb ik een glimlach van oor tot oor gehad, en voelde ik me verwonderd over het contact met en de schoonheid van dit dier.
Als we met respect omgaan met wat we zien, en ook herkennen dat de dieren net als wij, kwetsbaar zijn, is er dan niet een prachtige ontmoeting mogelijk?
Hoe meer we ons bewust zijn van onze omgeving, en alles wat daar ook leeft en groeit, en wat zij ook van ons nodig hebben om te kunnen floreren, hoe meer we in harmonie kunnen samenleven en van de schoonheid van de dieren en de natuur kunnen blijven genieten.
Er wordt ook nog even gepoetst en gekrabt.
Hoe heb ik het gefotografeerd?
Ik heb een serie beelden geschoten over wat me op dat moment opviel aan zijn gedrag, het naar me toe komen lopen juist met de omgeving erbij, en meer close-up toen de fazant dichterbij kwam, om zijn prachtige verenkleed, expressie en gedrag te kunnen vangen. Ik kijk door de zoeker van de camera en gebruik deze als mijn verrekijker; wat zie ik, wat valt me op, welke compositie kies ik. Ik moet snel reageren, waardoor het door de zoeker kijken een voordeel geeft. Ik kan een foto nemen op hetzelfde moment dat ik het door de zoeker zie.
Ik heb zowel zijn gedrag als de schoonheid en het contact vastgelegd, omdat dit voor mij alles samenvat wat in de ontmoeting zat. En dat dit zijn leefgebied is, waar ik te gast ben, maar wel een ontmoeting mocht en kon hebben met dit prachtige dier!
Symboliek
De mannetjesfazant heeft een uiterst felgekleurd kleed. Hij straalt vol trots in al zijn kleurenpracht, en laat zich zien in alle kleuren. Een zelfverzekerde verschijning die doet denken aan kleur bekennen en uitkomen voor wie je bent.
Wat vind jij?
En, wat vind jij, na het lezen van deze blog? Kun je een wild dier ontmoeten in de natuur?
Wat een kleuren en veren en kleurschakeringen!
Een close-up van de veren op de rug. Vorig jaar vond ik veren van de fazant, maar zag ik hem niet!
4 Comments
Leave a comment
Super mooie foto’s van deze bijzondere ontmoeting. Mooi verwoord hoe het eindelijk zou moeten zijn, wederzijds respect en zonder elkaar tot last te zijn
Ah, dank je wel Marc! Ik vond het ook zo’n prachtig dier, wat een kleuren. En ja precies, zo zou ik het wensen. Dank je wel voor je lieve reactie.
Ik houd van jouw lieve kijk op de natuur en de wereld! 🥰. En wat heb je weer prachtige foto’s gemaakt! Dit was duidelijk een zeer fotogenieke fazant!
Haha wat leuk!! 😄 Ah, dank je! Ja, ik was ook helemaal verwonderd over de schoonheid. En zo dichtbij! En al die kleuren in al die veren!